Na een drukke werkweek had ik vandaag eindelijk tijd voor een lange wandeling met hond door een witte wereld. Het thema ranking kwam deze week meerdere keren langs bij de trainingen die ik gaf en bleef ook vandaag nog even ‘hangen’. Ik was op pad met een bevriende hondentrainer. Een frisse blik op leiderschap zeg maar. Iemand die haarfijn subtiele honden signalen voor mij vertaalde.
In het hondenrijke bos konden we onze lol op. Ik was al snel onder de indruk van een grote, gespierde hond met een zware blaf. De honden zelf leken minder onder de indruk van deze verschijning. Mijn eigen hond jaagde de andere honden zoals altijd enthousiast op. Als een echte show off, zette ze haar USP in door al bokje springend over en langs de andere honden te rennen. Haar poging tot charismatisch leiderschap viel niet bij alle honden in de smaak.
Vanuit onverwachte hoek werd gedoe voorkomen. Het was een middelgrote hond met een beetje trieste snoet en langharige dreadlocks die ingreep. Op het eerste gezicht geen overwicht dacht ik nog. Zonder machtsvertoon rende de eindbaas subtiel langs mijn hond en keek haar kort aan. Direct stopte mijn Fuji met haar show.
De eindbaas had ruimte gegeven aan de groep om haarfijn aan te voelen wanneer te deëscaleren om de balans te herstellen.
We kunnen nog wat leren van het dierenrijk over het leiderschap van de toekomst en het vermogen om een flexibel ego in te zetten. Een andere blik op leiderschap is zo nodig om een veilige omgeving te versterken waar diversiteit kracht geeft aan innovatie. Door bescheiden leiderschap te tonen om ruimte te geven aan de groep én door in staat te zijn om subtiel op te treden zonder veel machtsvertoon.
